ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
گیاهی است از تیره بنفشه علفی و کوچک قد و در غالب نواحی ایران و بیشتر در نواحی کوهستانی و مرطوب و کم آفتاب می روید. گل ها و برگهای این گیاه دارای آلکالوئیدی به نام ویولین همراه با مقداری اسید سالیسیک و مقداری اسانس و مواد داروئی دیگر است. این گیاه در نواحی غربی ایران در اولین روزهای بهار گل می دهد و گل آن آبی مایل به بنفش است. گل ها و برگهای آن مصرف داروئی دارد.
مزاج آن سرد و تر بوده و گیاهی است ملین، مسهل صفرا، خلط آور، تب بر و ضد کم خوابی.
چنانچه از پودر خشک کرده گلهای آن مقدار یک مثقال خورده شود اثر مسهلی
دارد اما مقدار دم کرده آن دو مثقال است که معمولاً با داروهای دیگر و یا
به تنهایی خورده می شود. در ناراحتی هایی نظیر سرماخوردگی، سینه پهلو، آنفلوآنزا وتبهای گرم مزاج دیگری مانند تب گلودرد، ذات الجنب، ذات الریه، زکام های گرم مزاج و خشونت شش ها می توان گل بنفشه را با تخم کاهو و تخم خشخاش و بارهنگ از هرکدام دو مثقال گرفته و دم کرده و آب صاف کرده آنرا میل نمود. برای دفع صفرا
بنفشه را با آلوی زرد جوشانده و می خورند. برای مداوای اسهال های صفراوی
یک مثقال شیر خشت و سه مثقال از پودر گل بنفشه را مخلوط کرده و در مدت دو
روز و روزی دوبار می خورند.